۱۵
مرداد
تو این هاگیر و واگیر دغدغه های مهم و اصلی زندگی، من یه سوالی برام پیش اومده،
لطفا نظرتون رو به من بگید و به من مشاوره بدید...
من توی زندگیم به این نتیجه رسیدم که باید آدما رو از رفتارشون شناخت و یا همون رو دوست داشت و پذیرفت و یا رها کرد...
من به این باور رسیدم که تذکر و صحبت اون مسئله را به صورت لحظه ای حل میکنه و کلیت مسئله رو عوض نمیکنه...
همیشه ادما میگن من نمیدونستم، من جور دیگه ای فک میکردم، اما اگه باز یه مورد مشابه پیش بیاد، همون اش هست و همون کاسه...
به همین خاطر هم، بعد از این همه سال زندگی خوابگاهی، من به این نتیجه رسیدم که به جای دست و پا زدن در وسط معرکه، یک گوشه بایستم و رفتار آدم ها رو ببینم وصرفا بر اساس اون شناخت پیدا کنم و ادامه بدم نه بر اساس گفتمان و ...
